بازنشر/ نقش حضرت اسماعیل(ع) را زندگی کردم

حسام نواب صفوی در خصوص فیلم سینمایی «ابراهیم خلیل الله(ع)» با آی‌فیلم به گفت‌وگو پرداخت.

صحبت از امتحان الهی که می‌شود، راه گریزی باقی نمی‌ماند و گویا این یک قانون است که هر چقدر مقرب‌تر به درگاه الهی باشی، امتحان خداوند سخت‌تر است، همانند امتحان ابراهیم خلیل الله و اسماعیل علیه السلام. حال این آزمون الهی را هیچکس جز خودشان درک نمی‌کند و بازیگران این داستان دینی شاید بتوانند بخشی از حال و هوای آن لحظات را حس کنند.

وقتی فیلم سینمایی ابراهیم خلیل الله (ع) ساخته می‌شود، نقش حضرت اسماعیل(ع) به حسام نواب صفوی داده می‌شود که به گفته خودش، گویا برای این فیلم از جایی دیگر دعوت شده و اجازه بازی در این فیلم را فرد دیگری داده است و اینگونه می‌شود که حسام نواب صفوی در نقش حضرت اسماعیل بازی می‌کند.

حسام نواب صفوی که ابتدا در رشته حقوق تحصیل کرده و هم اکنون وکالت می‌کند، توانسته است نقش‌های به یادماندنی زیادی از جمله نقش حضرت اسماعیل(ع)، سید جمال‌الدین اسدآبادی و شهید نواب صفوی را بازی کند.

بی‌شک یکی از ماندگارترین نقش‌هایش نقش حضرت اسماعیل(ع) است که به بهانه فرارسید عید سعید قربان با این بازیگر به گفت‌وگو پرداختیم که در ادامه باهم می‌خوانیم:

آقای نواب صفوی با توجه به فرارسیدن عید سعید قربان، و ایفای نقش «حضرت اسماعیل(ع)» در فیلم سینمایی «ابراهیم خلیل الله(ع)»، کمی از این نقش و حال و هوای آن روزهایتان برای ما بگویید.

من وقتی نقش "حضرت اسماعیل" را بازی می‌کردم، حس و حال عجیبی داشتم. وقتی "آقای ورزی"  این نقش را به من پیشنهاد کرد گفتم من در جایگاهی نیستم که بتوانم این نقش را بازی کنم، اما شب استخاره‌ای گرفتم و آیه ۵۶ سوره «حضرت مریم» آمد که در تفسیرش از حضرت اسماعیل(ع) هم صحبت شده است که بعد از استخاره، فهمیدم اجازه بازی در این نقش به من داده شده است و فیلم «ابراهیم خلیل الله(ع)» فیلمی است که در اذهان شکل گرفت و بسیار دیده شد و بازی در آن بزرگترین هدیه‌ای بود که از خداوند تا به امروز گرفتم و من بنده حقیری هستم در مقابل این نقش اما برای من ایفای این نقش بسیار جالب بود.

وقتی شما نقش «حضرت اسماعیل(ع)» را بازی کردید، به مسئولیت این نقش فکر کردید؟ زیرا در واقع این فیلم باعث شد که ما یک تصویر ذهنی از حضرت اسماعیل داشته باشیم و این مسئولیت ایفای این نقش را سنگین‌تر می‌کرد.

بله. مسئولیت این نقش خیلی سنگین است و باید بگویم بازی نقش‌های تاریخی در سینما تخصص اول من است،ولی من این سختی را به جان میخرم و بعضی نقش‌ها هست که آدم وقتی آن را می‌بینند حسرت می‌خورد که چرا آن را بازی نکرده است و فکر می‌کنم اگر نقش «حضرت اسماعیل(ع)» را بازی نمی‌کردم خیلی ناراحت بودم و حسرت آن را می‌خوردم.

شما پس از ایفای نقش «حضرت اسماعیل(ع)»، چقدر نگاهتان نسبت به ماجراهای آن حضرت و شخصیت خود «حضرت اسماعیل(ع)» تغییر کرد؟

من در جایگاهی نیستم که بخواهم در مورد «حضرت اسماعیل(ع)» صحبت کنم، اما در نقشی که جای آن حضرت بازی کردم اولا از خود «حضرت اسماعیل(ع)» کمک خواستم، بعد اینکه در لحظاتی که بازی می‌شد خودم را جای آن شخصیت بزرگوار می‌دانستم که جوانی دارد زندگی می‌کند و پدرش ازش می‌خواست که به قربانگاه برود و این صحنه حس و حال عجیبی داشت و باید با آن نقش همزاد پنداری می‌کردم و به فرمان خداوند توسط پدرش باید قربانی شود. این خیلی عجیب بود و من تمام سعی‌ام را می‌کردم که در آن لحظات فقط همزاد پنداری کنم و حس و حالم را نزدیک به احوال آن لحظه «حضرت اسماعیل(ع)» کنم و وقتی برای اولین بار در پرده سینما بازی خودم را دیدم، فهمدیم که واقعا از ته دل بازی کردم و حسم این است که این نقش را فقط بازی نکردم، بلکه آن را زندگی کردم.

خاص‌ترین لحظه‌ای که شما در فیلم «ابراهیم خلیل الله(ع)» بازی کردید، کدام صحنه بود؟

وقتی من این نقش را بازی می‌کردم، در این پروژه کعبه را دوباره ساختیم و طواف دور کعبه و زمانی که من در دور کعبه قرار گرفتم و در حجر اسماعیل بودم،  لحظات عجیبی بود که برای من تداعی کننده لحظات آن حضرت بود و بگذارید در خصوص این داستان نکته‌ای بگویم که در زندگی همه ما، روزانه انتخاب و گذشتن اتفاق می‌ا‌فتد که از چیزی که به آن علاقه داریم باید بگذریم و مجبور می‌شویم که این انتخاب را انجام بدهیم، اما بعضی وقت‌ها این مساله نمود بالاتری پیدا می‌کند و برای یک امر بزرگی، دلی می‌خواهد که از چیز بزرگتری بگذری و این نمود بالاتر در زندگی پیامبران و ائمه رخ می‌دهد.

ه خ